نقل بلاگ

شاید خیلی از اتفاقات زندگی مطابق میل ما نباشه امّا کار خاصی هم از ما بر نمیاد ، مثلا هرروز با عضوی از خانواده درگیری یا روزی که با همکلاسی یا همکارت بحث و جدل نداشته باشی وجود نداره ، حالت گرفته می شه امّا بهرحال مجبوری که تحمّل کنی . هر چه وابستگی و احساسات بیشتر باشه دل کندن هم سخت تر و حتی غیرممکن خواهد بود . مقدمه ای کوتاه بیان شد تا برسم به وبلاگ نویسی ، شاید از نگاه خیلی از افرادی که به سر تا پاشون نگاه می کنی و نویسندگی رو در نوشتن جمله ای طنز در وضعیت واتس اپ خودشون می دونن ، وبلاگ نویسی یه مسئله ی کاملا بی اهمیت باشه ولی برای من و شما که لذت وبلاگ نویسی رو تجربه کردیم قطعا یه حس خوب هست . امّا این حس خوب به قدری هم نیست که بتونه در هر شرایطی ما رو از حذف وبلاگمون منصرف کنه !

بنظرم باید به وبلاگ نویسی به چشم یه فرصت هم نگاه کرد ، فرصتی برای درک این مسئله که همیشه همه ی اتفاقات مطابق میل ما رقم نخواهد خورد .. منصفانه یاد روزهایی بیفت که مطلبی ارسال کردی و بیشتر مخاطبانت اون مطلب رو درک کردن و کلی نظرهای خوشمزه برات فرستادن و تو هم لذتشو بردی اما بعضی از مطالبت هم مخالف داشته و حتی بحث و جدلی شکل گرفته و تا حد توهین و این حرف ها هم رسیده . این جاست که وقت اثبات خودت به خودت هست . ببین تویی که با مشاهده چندین جمله بصورت نوشتاری بدون شنیدن هیچ صدا ، نگاه و لحنِ تندِ همراه با عصبانیت تا این حد از کوره در رفتی اگر قرار باشه کسی در دنیای واقعی با تو اینطور مخالفت کنه چطور برخورد می کنی ؟

افراد زیادی رو دیدم که در مورد دوران طلایی وبلاگ نویسی صحبت می کنن ، از این که خیلی از وبلاگ ها مطالب کپی قرار می دن یا تبلیغاتی هستن و یا به اصطلاح زرد هستن می نالن ! خودم به شخصه به هر وبلاگ نویس با هر نوع مطلب و دیدگاهی احترام می ذارم چون معتقدم وبلاگ تعریفِ مشخص و یکسانی نداره و هر کس مطابق با دیدگاه های خودش وبلاگ رو تعریف می کنه و داخلش مطلب قرار می ده . امّا این احترام هم منجر نشده به این که هر وبلاگی رو بخونم بهرحال خدا بهم قدرت تعقل و تفکر داده که ممنونشم :)

از نظر من دوران طلاییِ وبلاگ نویسی یعنی همین سال ها ، سال هایی که هر روز و هر روز وابستگیِ مردم به شبکه های اجتماعی و کوتاه نویسی بیشتر و بیشتر می شه . اگه کسی تو این دوره وبلاگ بنویسه کارش خیلی باارزش هست .. از اون بر نگاه می کنی می بینی دهه 80 اصلا چیزی بنام تلفن همراه وجود داشت ؟ یادمه اون موقع ها فقط ویندوز اکس پی بود یا 98 و اینترنت اکسپلورر که فضای آنچنانی برای انتشار متن و عقاید جز وبلاگ نبود .. بالاخره شرایطی وجود داشت که افراد زیادی اشتیاق به وبلاگ نویسی داشتن .

سال هاست تجربه خواندن و نوشتن در دنیای وبلاگ نویسی دارم ، گاهی اوقات یه سری اتفاقات عجیب و غریب توی برخی وبلاگ ها می بینم که توش می مونم :| .. ادعایی نیست خودم رو بعنوان وبلاگ نویس قبول ندارم و نقاط ضعف بسیاری دارم اما بعضی چیزها ، باعث می شه که یه علامت سوال توی ذهنم به وجود بیاد که چرا فلان نویسنده چنین حرکتی رو انجام می ده ؟!؟

البته می دونم خیلی از مسائل بر می گرده به بدون هدف بودن ، به یقین می تونم بگم بیش از 90 درصد وبلاگ ها بدون هدف ایجاد می شن اصلا نمی دونن از خودشون چی می خوان ؟

بگذریم بحث سر افول وبلاگ نویسی نیست اما اگر تمایل داشتید علتش رو بدونید فرد دیگری خیلی تخصصی تر زحمت کشیده و توضیح داده ، ولی خب چند مورد از این شگفتی ها و عجایب رو می نویسم اگرچه شاید از نظر خیلی ها چیز خاصی هم نباشه :|