خدای خوبم سلام
زمانی بود که نفس های عمیق می کشیدم، اکسیژن تازه وارد ریه هایم می کردم و یادم می رفت از تو تشکر کنم!
فکر می کردم نفس کشیدن حق من است.
هر زمان دلم میخواست فرزندم را در آغوش می فشردم و فراموش می کردم از تو بابت سلامتیش تشکر کنم😔
دلتنگی ها که سراغمان می آمد دورهمی می گرفتیم و از ته دل می خندیدیم، همدیگر را بغل می کردیم و می بوسیدیم و باز هم فراموش می کردم شکرت را به جا بیاورم😔
خدای مهربانم وقتی اشیا را بی دغدغه لمس می کردم فکر نمی کردم که حس لامسه، یکی از زیباترین حس هاییست که در وجودم نهادی😔
و امّا اکنون همه چیز از ما دریغ شده!
هوای تازه، آغوش باز به روی دلبندانمان، بغل ها و بوسه های روزهای دلتنگی، حتی لمس کردن
سنگ قبر عزیزانمان.. موجودی بسیار کوچک که حتّی با چشم هم نمی توان آن را دید همه چیز را به هم ریخته.
مهربانم
مرا ببخش که فراموشت کردم و در لحظه لحظه های زندگیم جای تو خالی بود.
می دانم شاید این اتفاق، تلنگری بود از سوی تو که به خود بیایم
شاید دلتنگ بنده ی کوچک خود بودی، خواستی صدایت بزنم و من نفهمیدم😔
ببخش مرا که مشغول خود بودم و فراموشت کردم.
مرا عفو کن و آن لحظاتی را که زندگیم خالی از یاد تو بود را بر من ببخشای و
مرا به آغوش گرم خودت برسان.
به حق این روزها و ماه های عزیز :)
