اتومبیل جلویی خیلی آهسته پیش می‌رفت و با اینکه مدام بوق می‌زدم، به من راه نمی‌داد. داشتم خونسردی‌ام را از دست می‌دادم که ناگهان چشمم به نوشتۀ کوچکی روی شیشۀ عقبش افتاد:
راننده ناشنواست، لطفا صبور باشید!
مشاهدۀ این نوشته همه‌چیز را تغییر داد. بلافاصله آرام گرفتم، سرعتم را کم کرده و چنددقیقه با تاخیر به خانه رسیدم امّا مشکلی نبود. ناگهان با خودم زمزمه کردم، آیا اگر آن نوشته پشت شیشه نبود، من صبوری به خرج می‌دادم؟
دل بر آنچه نمی ماند، نمی بندمفردا یک راز است، نگرانش نیستمدیروز یک خاطره بود، حسرتش را نمی خورمو امروز یک هدیه است، قدرش را می دانماز فشار زندگی نمی ترسم چون می دانم که فشار، تودۀ زغال سنگ را به الماس تبدیل می کندمی دانم خدای دیروز و امروز، خدای فردا هم هستما اوّلین بار است که بندگی می کنیم امّا او قرنهاست که خدایی می کندپس به او اعتماد دارمبرای داشتن اینچنین خدایی، همیشه شادم :)
آدمها فکر می کنند اگر یک بار دیگر متولد شوند جور دیگری زندگی می کنند، شاد و خوشبخت و کم اشتباه خواهند بود، فکر می کنند می توانند همه چیز را از نو بسازند، محکم و بی نقص!
از خداوند پرسیدم چرا بی حجابا قشنگ ترن ؟ چرا اونایی که خیانت میکنن ، دروغ میگن ، غیبت میکنن ، پارتی بازی می کنن موفق ترن ؟ چرا هرکی زیرآب می زنه محبوب تره ؟
و اصل قصّه از همین جا شروع می شه ...خدا گفت پیش من یا مردم ؟
در سال ۱۹۷۴ ، مارینا آبراموویچ یک اجرای هنری به مفهوم مدرن داشت او اعلام کرده بود که در طی اجرای ۶ ساعته ، مانند یک شی ء بی‌حرکت و بدون هرگونه واکنش خواهد بود ، در این مدت شرکت‌کنندگان اجازه داشتند هر کاری می‌خواهند با او بکنند و حتی از ۷۲ وسیله‌ای که آبراموویچ روی میز استودیو گذاشته بود هم استفاده نمایند .
این اجرا ریتم عملکرد صفر نام داشت !
