نقل بلاگ

یک روز گذشت ولی انقدر عید غدیر بزرگ هست و ارزشمند حیفم میاد به هر کسی که این مطلب رو می خونه تبریک نگم :) امیدوارم که عید غدیر بر شما مبارک باشه و هر روز و هر روز بیشتر و بیشتر به عشق علی علیه السلام زندگی کنید .

اما دیروز جشن عید غدیر داشتیم همراه با قرعه کشی که 15.000.000 تومن جایزه بین 16 نفر قرعه کشی شد و تا آخر شب هم دورش بودیم .. شیرازی های اطراف شریف آباد می دونن که تو چمن مصنوعی سر چهارراه چه خبر بود .. روز خیلی سخت و پرکاری بود طوریکه از ظهر تا ساعت 12 شب دور پهن کردن ، برگزاری و جمع کردن بودیم اما هر چی که بود دیگه تموم شد و از دست سختی های این قرعه کشی راحت شدیم ! فکر می کنم صاب کارم دیگه پشت دستش رو داغ کنه و قرعه کشی های اینجوری دیگه به سرش نزنه !

گاهی اوقات یه سر به وبلاگ های بروزشده می زنم و روی یک سری از عناوینی که احساس می کنم جذابیت دارن کلیک می کنم .. یا حتی به بعضی از وبلاگ هایی که از قبل آدرسشون رو دارم سر می زنم و بر اساس نوع نوشته ، احساس می کنم باید یک نظر برای نویسنده بگذارم !

گاهی بعد از این که از پنل مدیریت می بینم که نوشته شده پاسخ جدیدی داری ، وقتی روی پاسخ کلیک می کنم و جواب نویسنده رو می بینم فقط احساس پشیمونی بهم دست می ده و به خودم می گم که چرا نظرت رو نوشتی که با یک جواب سرد و بچه گانه و یا توهین آمیز روبرو بشی ؟

شاید گاهی وقتا باید بی تفاوت بود ، اگرچه برای امثال من سخته که بی تفاوت باشیم ولی خب وقتی گوش شنوایی نباشه ، کار درست سکوت هست !

امروز عید قربان هست ، روزی که حضرت ابراهیم اوج بندگی خودش رو به خدای مهربون اثبات کرد !

روزی که حضرت ابراهیم خودش رو ندید ، بچش رو ندید و فقط در برابر امر خدا تسلیم شد .. به خدا گفت خدایا من تسلیمتم ، من نوکرتم و واقعا همه جوره پای حرفش موند چیزی که خیلی از آدما توش گیرن و نمی تونن ارادت خودشون رو به خدا اثبات کنن ..

بیا از امروز اون منیّتی که باعث می شه از بندگی برای خدا کم بگذاریم ، رها بشیم و با نفس سرکش و مال دنیا مبارزه کنیم . قطعا خدا خودش کمک می کنه :)

می گن حضرت عیسی یک روز به شاگرداش می گه یه چیزی ازتون بخوام نه نمی گید ؟ شاگردا هم قبول می کنن که نه نگن .. بعد حضرت می ره و پای شاگرداش رو می شوره .. خیلی عمل سنگینی هستا ! ما نمی خوایم آدمای خیلی بالایی رو مثال بزنیم ولی فرض کن معلمت پای تو رو با متانت بشوره چه حسی بهت دست می ده ؟ قطعا احساس خجالت و شرمندگی هست اما عمل معلم در شکستن خودش ، در غلبه بر نفس خودش بی نظیره !

بشکن این منیّت ها رو .. تو هیچکی نیستی .. اگه خدا بخواد می تونه این رو در لحظه بهت ثابت کنه .. پس از لطفش هست که هوای ما بنده ها رو داره :)

یه چیز عجیب و غریبی که از نظر من توی این دنیا وجود داره و افراد رو کاملا از هم متمایز می کنه ، تفاوت نوع نگاه هست !

نگاه حضرت زینب که سلام خدا بر او باد رو شاید خیلی ها درک نمی کنن و نمی فهمنش ، یکیش هم خود من .. نگاهی که انقدر با دید باز و خداپسندانه هست که وقتی می خواد روز عاشورا ، روزی که تمام خانوادش پر پر شدن رو توصیف کنه می فرماد چیزی جز زیبایی ندیدم !

یک لحظه خودمون رو بگذاریم جای حضرت زینب ، وجدانا آیا ما غیر از غر زدن و کفر گفتن کار دیگه ای می کردیم ؟ خیلی حرفه که کل خانوادت اون هم نه یه خانواده معمولی بلکه خانواده ای کاملا عرفانی و فوق العاده جلو چشمات پر پر بشن !

چند سالی می شه که به واسطه پسر عموم ، با استاد رائفی پور آشنا شدم و تقریبا اکثر سخنرانی هاش رو دنبال می کنم .. دو سه روز پیش دیدم توی کانال مصاف ، اطلاع رسانی شده بود که قراره تشریف بیاره شیراز برای سخنرانی ، خیلی خوشحال شدم و امروز ساعت 4 مرخصی گرفتم و رفتم سمت سالن فرهنگیان ! تا رسیدم شد ساعت چهار و نیم که تا استاد اومد برای سخنرانی یه نیم ساعت چهل دقیقه ای منتظر شدیم .. البته ساعت شروع سخنرانی هم 5 بود .

من نمی دونم چرا این شکم برای افراد انقدر مهمه ، توی انبار افراد مختلفی آشپزی می کنن که یکیش هم خود من هستم ! بارها شده که غذا یکم شور بوده ، بی نمک بوده ، چرب بوده یا هر چیز دیگه ای بعضی از بچه ها دیگه آبروداری نمی کنن ! با صدای بلند می گه وای چرا غذا اینجوری شده .. خدا نکنه که یه مو توی غذا پیدا بشه اونوقت دیگه دست از غذا می کشن و چیزی هم نمی خورن .

اصلا جدای از این که شکم ، ارزش این رو نداره که انقدر بخاطرش حرص و جوش بخوریم ، یه جورایی زحمات آشپز هم نادیده گرفته می شه و حس بدی بهش دست می ده ! خودم بارها از زبون علی اکبر شنیدم که خیلی از این رفتارها می رنجید گرچه مدتی هست از انبار رفته و حداقل از دست این مورد راحت شد !!

مدتی پیش که پویش درخواست توسعه خدمات بیان راه افتاده بودید ، دیدم که خیلی ها بر این نکته تاکید داشتن امکان دنبال کننده مخفی غیر فعال بشه ، من خودم هیچ کس رو بصورت مخفی دنبال نمی کنم ولی لازم دونستم نکاتی رو عرض کنم !

ورود به وبلاگ که تنها از طریق فهرست دنبال کنندگان نیست ، شما اگر وبلاگی رو بصورت مخفی هم دنبال نکنی از طریق نوار آدرس مرورگر خیلی راحت می تونی لینکش رو تایپ کنی و یه اینتر ناقابل بزنی و مطالب رو ببینی !

پس اگر قراره احساسی باشه که افرادی بطور نامحسوس ما رو تحت نظر دارن در هر وبلاگ و وبسایتی که قابلیت دنبال کردن مثل بلاگ بیان رو ندارن هم شدنی هست ..

خوبه که حواسمون به دنبال کننده های مخفی خودمون هم باشه ، بالاخره اگر این امکان نباشه اونها مجبورند هر روز به وبلاگ سر بزنن و شاید خیلی از اوقات خبری از مطلب جدید نباشه پس اینجوری وقتشون رو هم تلف کردیم :)

گرچه افرادی می گن ما باید بدونیم چه کسایی ما رو دنبال می کنن ، ولی بنظرتون این حرف منطقی هست ؟ قرار نیست هر کدوم از بازدیدکننده ها بیان و عرض اندامی کنن و خودشون رو معرفی کنن !

شده حکایت سلبریتی هایی که شغلشون بیانگر این هست که اونها تو دید جامعه و مردم باشن ، صفحات اینستاگرامشون رو که می بینی هزاران عکس و ویدیو از خودشون ، خونشون ، حیوونشون و اطرافیانشون می بینی و بعد که ازشون سوالی می پرسی می گن این یه مسئله شخصیه :|

امکانات وقتی بالا باشه یک سری نتایج خوب و بد هم همراه خودش داره و یه سری توقعات رو هم با خودش میاره که اگر فرهنگ استفاده از اونها رو نداشته باشیم ضرر می کنیم .

حالا شما همین سرویس وبلاگ دهی بیان رو نگاه کن ، مدیران بیان که دستشون هم درد نکنه امکانات مناسبی رو براش تدارک دیدن اما احساس می کنم همین موضوع حداقل برای من ، باعث شده که اونقدری که به مسائل حاشیه ای توجه می کنم به مطالب توجهی ندارم !

1 - توجه بیش از حد به آمار وبلاگ و بازدیدکننده هام

2 - درگیر شدن برای پیدا کردن تصویر مطلب و گذشت وقت که باعث می شه اون حس نوشتن کم بشه !

3 - توجه به این که فلان قسمت قالب باید اینجور باشه فلان هم اونجور

4 - توجه به قسمت مالکیت معنوی که چه قسمت هایی از مطالب کپی شدن

و خیلی از موارد دیگه که شاید شما بهتر از من در جریانشون باشید ..

همین مسائل باعث شد که کلی وقتم گرفته بشه و احساس ناخوشایندی هم بهم دست بده ، بخاطر همین به خودم قول دادم که زیاد سخت نگیرم و هر وقت حس نوشتن مطلب داشتم بیام و مطلبی بنویسم و برم !!

خدا لطفی کرده و چند نفری مطالب وبلاگ رو دنبال می کنن و گهگاهی نظر هم می گذران و لطفشون رو ابراز می کنن اما یک سوال ذهنم رو درگیر کرده و درخواست دارم بعنوان کسی که مطالب دیگران رو دنبال می کنید و براش نظر می گذارید حس واقعیتون رو بگید !

وقتی نظری برای کسی می گذارید دوست دارید اون طرف بهتون پاسخ هم بده یا نه ؟ منظور نظراتی که حالت پرسشی دارن نیست بلکه یک سری از نظرات که حالت تایید مطلب یا تشکر و یا مثال هایی از این دست دارن !!

مثلا وقتی بر می گردید و می بینید مدیر وبلاگی در پاسخ به نظرتون یه شکلک گذاشته یا نوشته ممنون چه حسی بهتون دست می ده ؟